آوا

با ارادت به خواجهء عزيز كه حاشيهء ديوانش سياه شد، بس‌ كه تفأل زده‌ام، اما بازهم دست از اميد دادن برنداشت كه نداشت ....ديوان را باز ميكنم و ميخوانم:رسيد مژده كه ايام غم نخواهد ماند   چنان نماند و چنين نيز نخواهد ماند يا مثلاً ...دور گردون گر دو روزي بر مراد ما نرفت   دائماً يكسان نباشد حال دوران غم مخور بعد با تمام وجودت ميخواهي باور كني اين مثبت نگريها و اميد به آيندههاي روشن را ولي يك چيزي ته دلت فرياد ميزند:گليم بخت كسي را كه بافتند سياه    به آب زمزم و كوثر سفيد نتوان كرد  آوا...ادامه مطلب